شمال نیوز: سعید ونکی/ حضور رئیس‌جمهوری در دانشگاه تهران؛ پاسخ به انتقادات مختلف و سوال‌های مطرح شده و باز کردن گره از دغدغه‌های ذهنی دانشجویان که شاید این دغدغه‌ها با برخی مطالبات جامعه هم‌سویی داشته باشد؛ اقدامی قابل تحسین و درخور در برهه کنونی اما ناکافی که نتوانست به سوالات و انتقادات اساسی پاسخ دهد.

در میان طیف وسیعی از اظهاراتی که مطرح شد، یک انتقاد بیش از همه خودنمایی کرد؛ جایی که یکی از دانشجویان به درستی روی نقطه‌ای دست گذاشت که امروزه معضلات فراوانی را برای کشور ایجاد کرده. دانشجویی در این نشست با انتقاد به سیاست‌های اقتصادی دولت به رئیس‌جمهوری گفت:«با سیاست‌های اقتصادی نئولیبرالی هنوز تعیین تکلیف نکرده‌اید. چرا سازمان برنامه و بودجه و بانک مرکزی سیاست‌هایی را دنبال می‌کنند که مستضعفین را تضعیف می‌کند؟ چرا جراحان اقتصاد همیشه تیغ خود را بر تن ضعیف مستضعفان می‌کشند؟ صحبت از افزایش قیمت حامل‌های انرژی را یکبار کنار بگذارید و از جراحی اصلی را از بانک‌ها شروع کنید؛ شما معروف به سید محرومان بودید و در سیاست‌گذاری‌هایتان طرف کوخ نشینان باشید.»

انتظار داشتیم که آقای رئیسی پاسخ واضحی به این انتقادات صریح و صحیح دهد اما چنین نشد و او تنها به گوشه‌ای از سیاست‌های دولت برای حذف ارز ترجیحی اشاره کرد؛ اظهاراتی که یک کلی‌گویی ناشیانه در خصوص تصمیمی است که هزینه‌های زیادی را به کشور و به خصوص طبقات پایین جامعه تحمیل کرده و می‌توان آن را ذیل سیاست‌های نئولیبرالی تفسیر کرد.

حال می‌توان این انتقاد را به ایشان وارد کرد که اگر قرار است در چنین جلساتی به پرسش‌ها و دغدغه‌های اصلی پاسخ داده نشود و صرفاً به کلی‌گویی‌ها بسنده کرد پس چه نیازی به قبول زحمت و حضور در این نشست‌هاست؟ آیا برای ایراد سخنرانی‌های معمول، تریبون‌های مختلفی که در اختیار دولت‌مردان است کفایت نمی‌کند؟

سخنان و انتقادات آن دانشجوی دغدغه‌مند، اشاره به علت‌العلل مشکلات و دست گذاشتن روی همان نقطه‌ای است که امروز کشور و ملت در حال ضربه‌خوردن از آن است. نئولیبرالیسم چاه عمیق و ۳۳ ساله‌ای است که برای این کشور کنده شده و اعتماد عمومی و سرمایه اجتماعی را درون خود دفن کرده. نتایج اعمال این سیاست‌ها پیش روی چشم ماست و باید آقای رئیسی به سوال این دانشجوی دغدغه‌مند و بسیاری از ما پاسخ دهد، دولتی که شعارها و جهت‌گیری‌های خود را بر مبنای عدالت‌گستری و حمایت از مستضعفین بنا کرده به چه علت گام در مسیری برمی‌دارد که دولت‌های پیشین پیموده‌اند؟ جراحی اقتصادی و تعدیل ساختاری چه نسبتی با حمایت از فرودستان و حتی ذات انقلاب اسلامی دارد؟

در نیات خیر رئیس‌جمهوری و نگاهش به طبقات پایین جامعه تردیدی نیست اما بحث بر سر خطای راهبردی دولت است. دوران گفتاردرمانی به سر‌آمده و نمی‌توان در وضعیتی که جامعه انتظارات عینی برای تغییر وضعیتش دارد، تنها به حمایت لفظی از فرودستان بسنده کرد. باشد که آقای رئیسی در بزنگاه کنونی این واقعیت عینی را لمس و درک کرده و با تغییر سیاست‌ها،‌کفه ترازو به سمت محرومین سنگینی کند.